Το προφίλ της Κολομβίας
- Κώστας Καραγιαννόπουλος
- 10/6/2014 01:31
Μετά από 16 χρόνια απουσίας, η Κολομβία επιστρέφει σε τελική φάση Μουντιάλ όχι για να παίξει το ρόλο του κομπάρσου αλλά για να λάμψει με την παρουσία της και να πάει όσο πιο μακριά γίνεται στη διοργάνωση.
Μπορεί το μεγάλο αστέρι της ομάδας, Ρανταμέλ Φαλκάο, να απουσιάζει λόγω τραυματισμού, ωστόσο το ρόστερ των «καφετέρος» είναι ικανό να καλύψει σε σημαντικό βαθμό την απουσία του και γι αυτό η ομάδα του Πέκερμαν παραμένει το μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση σε όμιλο με Ελλάδα, Ακτή Ελεφαντοστού και Ιαπωνία.
Ιστορία στο θεσμό:
Έκανε ντεμπούτο στη διοργάνωση το 1962 όπου τερμάτισε τελευταία σε όμιλο με Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία και Ουρουγουάη, γνωρίζοντας βαριά ήττα από τους Γιουγκοσλάβους (5-0) και άλλη μία από την Ουρουγουάη (2-1), ενώ απέσπασε ισοπαλία (4-4) από τους Σοβιετικούς.
Επέστρεψε στη διοργάνωση το 1990 στα γήπεδα της Ιταλίας όπου τερμάτισε τρίτη σε όμιλο με Δ. Γερμανία, Γιουγκοσλαβία και Η.Α.Ε αλλά προκρίθηκε στους «16», εκεί όπου ηττήθηκε με 2-1 από το Καμερούν στην παράταση, πληρώνοντας το τραγικό λάθος του τερματοφύλακα της Ρενέ Χιγκίτα ο οποίος σε ρόλο… λίμπερο έχασε τη μπάλα από τον Μιλά, με αποτέλεσμα ο Καμερουνέζος να «σφραγίζει» την πρόκριση για τους Αφρικανούς σε κενή εστία.
Έδωσε το «παρών» και στα δύο επόμενα Μουντιάλ (1994, 1998), όπου δεν πέρασε την επόμενη φάση, καθώς στα γήπεδα των ΗΠΑ αποκλείστηκε σε όμιλο με τους διοργανωτές (ήττα με 2-1), τη Ρουμανία (ήττα με 3-1) και την Ελβετία (νίκη με 2-0) ενώ το 98’ στη Γαλλία κέρδισε τη Τυνησία (1-0) αλλά ηττήθηκε από Αγγλία (2-0) και Ρουμανία (1-0), τερματίζοντας 3η.
Πως βρέθηκε στη Βραζιλία:
Εννέα νίκες, τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες ο απολογισμός της που της επέτρεψε να τερματίσει πάνω από Χιλή, Ισημερινό και Ουρουγουάη και μόλις δύο βαθμούς κάτω από την Αργεντινή, έχοντας την καλύτερη αμυντική επίδοση με 13 τέρματα παθητικό σε 16 παιχνίδια.
Ηττήθηκε με 2-1 στην έδρα της από την Αργεντινή, με τον επαναληπτικό να λήγει ισόπαλος 0-0, ενώ κέρδισε με 3-1 τη Χιλή εκτός και με 4-0 την Ουρουγουάη εντός.
Προπονητής:
Ζοσέ Πέκερμαν (64 ετών)
Ο ίδιος έχει εμπειρία από Μουντιάλ καθώς ήταν για δύο χρόνια (2004-06) στον πάγκο της Αργεντινής, οδηγώντας την «αλμπισελέστε» μέχρι τα προημιτελικά εκεί όπου η ομάδα του έχασε στα πέναλτι από τη οικοδέσποινα Γερμανία την πρόκριση για τα ημιτελικά.
Από το 1994 μέχρι το 2001 ήταν προπονητής στην Κ-20 της Αργεντινής, οδηγώντας την ομάδα σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα Νέων το 1995, το 1997 και το 2001, ενώ την περίοδο 2007-09 είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα στο Μεξικό, καθώς δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε επιτυχίες τις Τολούκα και Τίγκρες.
Παίκτες-κλειδιά:
Στη μεσαία γραμμή, ο Χάμες Ροντρίγκεζ της Μονακό οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας αλλά μπορεί εξίσου καλά να εκτελέσει όπως και ο Κουαρδάδο που προέρχεται από πολύ καλή σεζόν στη Φιορεντίνα και γι’ αυτό βρίσκεται στο στόχαστρο της Μπαρτσελόνα.
Πίσω τους το ρόλο των αμυντικών χαφ έχουν συνήθως οι Αγκιλάρ και Κάρλος Σάντσες, με αποτέλεσμα ο Γκουαρίν της Ίντερ να μην «χωράει» αρκετές φορές στην αρχική σύνθεση.
Γέπες, Σάπατα και Άλβαρες είναι οι παίκτες που θα παλέψουν για τις δύο θέσεις των στόπερ, ενώ Αρμέρο και Σούνιγα είναι συνήθως τα βασικά μπακ, με τον Οσπίνια να κάθεται κάτω από την εστία της ομάδας.
Τι θέλει/Τι μπορεί:
Παρά τη σημαντική απουσία του Φαλκάο, η Κολομβία έχει τις λύσεις για να καλύψει σε μεγάλο βαθμό το κενό του άσου της Μονακό και να πραγματοποιήσει μια καλή πορεία στα γήπεδα της Βραζιλίας, όπου αναμένεται να έχει μεγάλη στήριξη από τους οπαδούς της.
Σε όμιλο με Ελλάδα, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού καλείται να διαχειριστεί τον τίτλο του φαβορί προκειμένου να πάρει την πρόκριση στους «16» εκεί όπου θα περιμένει μία εκ των Αγγλία, Ιταλία ή Ουρουγουάη.
Σίγουρα παραμένει ερωτηματικό το πως θα παρουσιαστεί χωρίς τον Φαλκάο σε επίσημο παιχνίδι και μένει να δούμε στην πράξη αν η απουσία του θα αποδειχθεί τελικά καθοριστική ή οι υπόλοιποι παίκτες θα καλύψουν το κενό του και θα οδηγήσουν την ομάδα σε μια καλή πορεία στο θεσμό.
Το ρόστερ:
Τερματοφύλακες: Δαβίδ Οσπίνα (Νις), Φαρίδ Μονδραγόν (Ντεπορτίβο Κάλι), Καμίλο Βάργκας (Σάντα Φε).
Αμυντικοί: Μάριο Γέπες (Αταλάντα), Κάρλος Βαλδές (Σαν Λορένσο), Κριστιάν Σαπάτα (Μίλαν), Άλβαρες Μπαλάντα (Ρίβερ Πλέιτ), Σαντιάγο Άριας (Αϊντχόφεν), Καμίλο Σούνιγα (Νάπολι), Πάμπλο Αρμέρο (Γουέστ Χαμ)
Μέσοι: Κάρλος Σάντσες (Έλτσε), Φρέντι Γκουαρίν (Ίντερ), Αμπέλ Αγκιλάρ (Τουλούζ), Καρμπονέρο (Ρίβερ Πλέιτ), Χουάν Κιντέρο (Πόρτο), Βίκτορ Ιμπάρμπο (Κάλιαρι), Χάμες Ροντρίγκες (Μονακό), Χουάν Κουαδράδο (Φιορεντίνα), Aλεσάντερ Μεχία (Νασιονάλ)
Επιθετικοί: Κάρλος Μπάκα (Σεβίλλη), Αντριάν Ράμος (Ντόρτμουντ), Τεόφιλο Γκουτιέρες (Ρίβερ Πλέιτ), Τζάκσον Μαρτίνες (Πόρτο)
