Το προφίλ της Βραζιλίας
- Κώστας Καραγιαννόπουλος
- 6/6/2014 13:54
Μετά από 64 ολόκληρα χρόνια η «καρδιά» του Μουντιάλ θα χτυπήσει ξανά στη Βραζιλία και η «σελεσάο», έχοντας την υποστήριξη του κόσμου της, είναι το απόλυτο φαβορί για να κατακτήσει το τρόπαιο και να «ράψει» το 6ο αστέρι στη φανέλα της!
Οτιδήποτε άλλο πέρα από την κατάκτηση του τροπαίου θα θεωρηθεί αποτυχία για την ομάδα του Λουίς Φελίπε Σκολάρι, η οποία έκανε επίδειξη δύναμης το περασμένο καλοκαίρι νικώντας στον τελικό του Συνομοσπονδιών την Ισπανία με 3-0 και θα επιδιώξει να διώξει το… φάντασμα της Ουρουγουάης μετά τον χαμένο τελικό του 1950 στο «Μαρακανά».
Η ιστορία της στον θεσμό:
Ήταν το απόλυτο φαβορί για το τρόπαιο το 1950 στην έδρα της, όμως η ήττα της με 2-1 από την Ουρουγουάη στον τελικό του «Μαρακανά» κατέληξε σε εθνική τραγωδία στη χώρα με δεκάδες αυτοκτονίες.
Ωστόσο το 1958 με παίκτες όπως οι Ζαγκάλο, Γκαρίντσα, Βαβά, Ντιντί και τον 18χρονο Πελέ, έφτασε στην κορυφή του κόσμου νικώντας στον τελικό την οικοδέσποινα Σουηδία με 5-2, για να επαναλάβει τον θρίαμβο τέσσερα χρόνια μετά στα γήπεδα της Χιλής, χάρη στη νίκη της με 3-1 στον τελικό με τη Τσεχοσλοβακία.
Μετά τη «σφαλιάρα» στο Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966 όπου δεν πέρασε την πρώτη φάση, επέστρεψε πιο δυνατή από ποτέ, καθώς με πρωταγωνιστές τους Πελέ, Ζαιρζίνιο, Ριβελίνο, Τοστάο και Γκέρσον νίκησε με 4-1 την Ιταλία στον τελικό του 1970 και κατέκτησε τον 3ο της τίτλο, εντυπωσιάζοντας όλο τον πλανήτη με το θεαματικό παιχνίδι της.
Στις επόμενες δύο διοργανώσεις έφτασε ως τα ημιτελικά και αφού απέτυχε να σηκώσει το τρόπαιο το 1982 έχοντας στη σύνθεση της παίκτες όπως οι Ζίκο και Σόκρατες, έφτασε για τέταρτη φορά στην κορυφή του κόσμου το 1994, νικώντας στα πέναλτι την Ιταλία (3-2).
Το 1998 έφτασε μια «ανάσα» από το να σηκώσει ξανά το τρόπαιο χάνοντας στον τελικό από την οικοδέσποινα Γαλλία (3-0), ωστόσο με πρωταγωνιστές τους Ρονάλντο και Ριβάλντο επέστρεψε στην κορυφή το 2002 νικώντας με 2-0 τη Γερμανία, στην τελευταία της μεγάλη πορεία μέχρι σήμερα.
Πως βρέθηκε στη Βραζιλία:
Το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών κατακτώντας τον τίτλο χάρη στη νίκη της με 3-0 απέναντι στην Ισπανία στον τελικό του «Μαρακανά».
Έκανε το 3x3 στον όμιλο της, νικώντας με τη σειρά τις Ιαπωνία (3-0), Μεξικό (2-0) και Ιταλία (4-2), ενώ κέρδισε και την Ουρουγουάη στα ημιτελικά με 2-1 για να κατακτήσει στη συνέχεια το τρόπαιο απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου Ισπανούς (3-0).
Προπονητής:
Δώδεκα χρόνια μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ με τη Βραζιλία, ο Βραζιλιάνος τεχνικός επέστρεψε στη «σελεσάο» με σκοπό να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή.
Ο ίδιος ευελπιστεί να γίνει ο δεύτερος προπονητής στην ιστορία του θεσμού που θα έχει κατακτήσει δύο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο, φτάνοντας μάλιστα πολύ κοντά στη επίτευξη αυτού του στόχου το 2006, όταν οδήγησε την Πορτογαλία μέχρι ημιτελικά του Μουντιάλ της Γερμανίας, δύο μόλις χρόνια μετά την οδυνηρή ήττα που γνώρισε από την Ελλάδα στον τελικό του Euro στη Λισαβόνα.
Σε ηλικία 65 ετών αποτελεί έναν από τους πιο έμπειρους τεχνικούς της φετινής διοργάνωσης (και μόλις τον δεύτερο μετά τον Ντελ Μπόσκε που έχει κερδίσει Μουντιάλ), μετρώντας πολλούς τίτλους και διακρίσεις σε συλλόγους της Βραζιλίας (μεταξύ άλλων δύο Κόπα Λιμπερταδόρες με Γκρέμιο και Παλμέιρας).
Παίκτες-κλειδιά:
Ίσως είναι η πρώτη φορά που η επιθετική γραμμή της Βραζιλίας δείχνει πιο… φτωχή σε σχέση με τις γραμμές του κέντρου και της άμυνας, καθώς Φρεντ και Τζο που βγάζουν πλέον το «ψωμί» τους στη Λατινική Αμερική αποτελούν τους δύο σέντερ φορ της «σελεσάο» και χωρίς αμφιβολία δεν προκαλούν ανάλογο δέος με τη παρουσία του Ρονάλντο στη θέση «9» στο παρελθόν.
Στα δεξιά της επίθεσης Χουλκ και Γουίλιαν καλύπτουν επάξια τη θέση, ενώ πίσω από τον επιθετικό αναμένεται να παίξει ο Οσκάρ παρά την μέτρια χρονιά του στην Τσέλσι.
Φερναντίνιο, Λουίς Γκουστάβο και Παουλίνιο αποτελούν τους «βράχους» στη μεσαία γραμμή, ενώ η αμυντική τετράδα των Μαρσέλο, Νταβίντ Λουίς, Τιάγκο Σίλβα και Ντάνι Άλβες μπορεί να χαρακτηριστεί από τις καλύτερες της διοργάνωσης.
Τι θέλει/Τι μπορεί:
Σε αυτή της την προσπάθεια θα έχει την στήριξη του κόσμου που όμως δεν θα συγχωρήσει εύκολα ακόμα μια αποτυχία σαν αυτή του 1950.
Η ομάδα του Σκολάρι ακόμα και αν δεν έχει τον φορ «φόβητρο» στο ρόστερ της, έχει τη ποιότητα και συνάμα τη δυνατότητα για να κατακτήσει το τρόπαιο για 6η φορά στην ιστορία της.
Ο δρόμος της ωστόσο δεν θα είναι στρωμένος με «ροδοπέταλα», καθώς μπορεί σε όμιλο με Κροατία, Μεξικό και Καμερούν να έχει τον πρώτο λόγο, ωστόσο στη συνέχεια μπαίνει αμέσως στα δύσκολα καθώς ενδέχεται να συναντήσει στους «16» μία από τις δύο ομάδες του τελικού της Ν. Αφρικής, Ισπανία ή Ολλανδία, αν και η δεύτερη είναι φανερά αποδυναμωμένη.
Το ρόστερ:
Τερματοφύλακες: Ζούλιο Σέζαρ (Τορόντο), Τζέφερσον (Μποταφόγκο), Βίκτορ (Ατλέτικο Μινέιρο).
Αμυντικοί: Ντάντε (Μπάγερν), Νταβίντ Λουίς (Παρί Σεν Ζερμέν), Τιάγκο Σίλβα (Παρί Σεν Ζερμέν), Ενρίκε (Νάπολι), Ντάνι Άλβες (Μπαρτσελόνα), Μαϊκόν (Ρόμα), Μαρσέλο (Ρεάλ Μαδρίτης), Μάξουελ (Παρί Σεν Ζερμέν).
Μέσοι: Φερναντίνιο (Μαν. Σίτι), Ερνάνες (Ίντερ), Λουίς Γκουστάβο (Βόλφσμπουργκ), Οσκάρ (Τσέλσι), Παουλίνιο (Τότεναμ), Ραμίρες (Τσέλσι), Γουίλιαν (Τσέλσι).
Επιθετικοί: Μπερνάρντ (Σαχτάρ Ντόνετσκ), Φρεντ (Φλουμινένσε), Νεϊμάρ (Μπαρτσελόνα), Χουλκ (Ζενίτ), Τζο (Ατλέτικο Μινέιρο).
