Μουντιάλ: Total Football, Κέμπες, Μπέργκαμπ, Μέσι - Η γοητεία μίας ιστορικής κόντρας
- Γιώργος Χρονόπουλος
- 9/12/2022 11:10
«Οράνιε» και «αλμπισελέστε» αποτελούν ένα από τα πιο εμβληματικά ζευγάρια στην ιστορία του Μουντιάλ, καθώς από την δεκαετία του 70', όταν και συναντήθηκαν πρώτη φορά, δεν υπάρχει δεκαετία που να μην έχουν συναντηθεί τουλάχιστον μία φορά σε τελική φάση, με αυτή να είναι η έκτη, αλλά κάθε μία έως και σήμερα έχει την δική της ξεχωριστή ιστορία...
Το «Total Football» και ο Κρόιφ «κατάπιαν» τους Αργεντίνους
Η αρχή έγινε στις 26 Ιουνίου 1974 στην πρεμιέρα της δεύτερης φάση των ομίλων που προέβλεπε το φορμάτ της διοργάνωσης στην Δυτική Γερμανία. Το... νεογέννητο Total Football της Ολλανδίας του Ρίνους Μίχελς με μαέστρο τον Γιόχαν Κρόιφ πέφτει... βαρύ στους Αργεντίνους. Οι «οράνιε» τους συντρίβουν με 4-0 στο «Parkstadion» με τον Κρόιφ να ανοίγει και να κλείνει το σκορ στο 11΄ και στο 90, ενώ τα άλλα δύο τέρματα πέτυχαν οι Ρουντ Κρολ και Τζόνι Κρεπ στο 25΄ και 72΄ αντίστοιχα, με την Ολλανδία να προκρίνεται στην συνέχεια στον τελικό όπου υπέστη ήττα από την οικοδέσποινα «νασιοναλμανσάφτ» με 2-1 και ξεκίνησε το «πικρό» ιστορικό σε τελικούς, που μέχρι σήμερα την καθιστά μία «βασίλισσα» χωρίς στέμμα.
Η παραλίγο ταπείνωση της Χούντας απ' τον Ρέζενμπρικ και ο υπέροχος Κέμπες που «έντυσε»... Γερμανία την «αλμπισελέστε»
Για το Μουντιάλ του 1978 έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, αφού διεξήχθη υπό καθεστώς απόλυτης τρομοκρατίας στην Αργεντινή, όπου κυβερνούσε ο δικτάτορας Βιντέλα. Η «αλμπισελέστε» πήρε την πρόκριση για τον τελικό με «σκιώδη» τρόπο επικρατώντας 6-0 του Περού και πετυχαίνοντας όσα γκολ χρειαζόταν για να αφήσει εκτός την Βραζιλία στην δεύτερη φάση των ομίλων. Τελευταίο εμπόδιο πριν από την κούπα ήταν η Ολλανδία, αυτή τη φορά με τον Ερνστ Χάπελ στον πάγκο, που για δεύτερη σερί φορά συναντούσε την διοργανώτρια χώρα σε τελικό, αλλά χωρίς τον ηγέτη της Γιόχαν Κρόιφ -που για λόγους που διαφέρουν αναλόγως με την πλευρά που ακούσει κανείς- δεν ήταν εκεί.
Αντικαταστάτης του ήταν ο 31χρονος Ρομπ Ρέζενμπρικ, που με το «Μονουμεντάλ» να έχει ήδη «παγώσει» από το 82ο λεπτό όταν ο Νανίνχα ισοφάρισε το γκολ του Κέμπες από το 38', «σημάδεψε» την βαμμένη μαύτη ρίζα του δοκαριού του Φιγιόλ σε ανεπανάληπτο τετ-α-τετ στο 90' κάνοντας επίσημους κι ανεπίσημους τα... ιδρώσουν. Χρόνια αργότερα θα γινόταν γνωστό πως οι ρίζες των δοκαριών ήταν βαμμένες μαύρες με πρωτοβουλία των παικτών, στη μνήμη όσων πέθαναν και εξαφανίστηκαν κατά την διάρκεια της δικτατορίας, η οποία μην γνωρίζοντας τίποτα από ποδόσφαιρο το επέτρεψε δεχόμενη την εξήγηση πως έτσι οι διεθνείς έβρισκαν το τέρμα ποιο άνετα... Το ματς τελικά οδηγήθηκε στην παράταση, όπου ο «μαγικός» Μάριο Κέμπες με μία τρομερή ατομική προσπάθεια στο 105' πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, κέρδισε την κόντρα από τον Γιόνγκμπλουντ και έβαλε την Αργεντινή μπροστά στο σκορ, ενώ στο 115' ο Μπερτόνι έδωσε την «χαριστική βολή» στους Ολλανδούς υπογράφοντας το τελικό 3-1 στέφοντας την «αλμπισελέστε» για πρώτη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια, όπως είχε εξάλλου κάνει και η Δυτική Γερμανία ως οικοδέσποινα τέσσερα χρόνια νωρίτερα, «πληγώνοντας» τους «οράνιε».
Γκολ που «σημάδεψε» μία γενιά από τον Μπέργκαμπ
Έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να συναντηθούν ξανά οι δύο ομάδες και αυτή τη φορά ήταν για έναν προημιτελικό. To 1998 στην Γαλλία, ούσες και οι δύο αήττητες, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο του «Βελοντρόμ» στις 4 Ιουλίου, ώστε να διεκδικήσουν ένα εισιτήριο για τον ημιτελικό, όπου ήδη περίμενε η Βραζιλία. Οι Ολλανδοί προηγήθηκαν γρήγορα με τον Κλάιφερτ στο 12', αλλά μόλις στο 17' ο Κλαούντιο Λόπες ξέφυγε στην πλάτη της άμυνας και ισοφάρισε σε 1-1. Το ματς ήταν ισορροπημένο, αλλά η αποβολή του οξύθυμου Ορτέγκα στο 87' «ανακάτεψε» την Αργεντινή που τελικά έπεσε «θύμα» ενός γκολ που μέχρι σήμερα προβάλλεται ξανά και ξανά ως σήμα κατατεθέν στην ιστορία της διοργάνωσης. Αφού κατέβασε μπαλιά 40 μέτρων από τον Φρανκ Ντε Μπουρ με εξαιρετικό τρόπο εντός περιοχής, «άδειασε» τον Αγιάλα και με τρομερό σουτ με δεξί εξωτερικό φάλτσο «εκτέλεσε» τον Ρόα στο 90', χαρίζοντας την νίκη-πρόκριση στους «οράνιε» και χαρακτηρίζοντας ο ίδιος χρόνια αργότερα αυτό το γκολ ως το πιο σημαντικό και όμορφο της καριέρας του.
Για την ιστορία η Αργεντινή, που νωρίτερα είχε αποκλείσει την Αγγλία αποκλείστηκερ από την συνέχεια, ενώ οι Ολλανδοί πήραν την δεύτερη σερί πρόρκισή τους με γκολ στο 90' μετά από εκείνη κόντρα στην Γιουγκοσλαβία με γκολ του ΈΝτγκαρ Ντάβιντς. Στα ημιτελικά βρήκαν ξανά γκολ στο φινάλε ισοφαρίζοντας σε 1-1 στο 87' την Βραζιλία, αλλά στα πέναλτι ο Ταφαρέλ κατέβασε «ρολά» αφήνοντας εκτός συνέχειας τους «οράνιε» που τελικά τερμάτισαν 4οι μετά την ήττα κι από την Κροατία στον μικρό τελικό με 2-1.
Αδιάφορη και άοσμη ισοπαλία χωρίς χαμένους και νικητές
Στις 21 Ιουνίου 2006 στην Φρανκφούρτη δόθηκε το πιο... αδιάφορο ματς μεταξύ τους, αφού βρέθηκαν αντιμέτωπες για την τελευταία αγωνιστική του 3ου ομίλου, έχοντας ήδη από 6 βαθμούς, αφού είχαν επικρατήσει της Ακτής Ελεφαντοστού και της εθνικής ομάδας Σερβίας & Μαυροβουνίου. Ουσιαστικά παιζόταν μόνο η πρώτη θέση με τους Αργεντινούς να παίζουν και για την ισοπαλία αφού είχαν καλύτερη διαφορά τερμάτων. Το «στείρο» 0-0 με ελάχιστες ευκαιρίες και κορυφαία το απευθείας φάουλ του Αϊμάρ στο δοκάρι, σήμαινε πως η «αλμπισελέστε» περνούσε ως πρώτη και πως στα προημιτελικά θα συναντούσε την οικοδέσποινα Γερμανία.
Εκεί σταμάτησε και η πορεία, αφού σε ένα ματς που είχε πολλά παράπονα από την διαιτησία, αποκλείστηκε στα πέναλτι μετά το τελικό 1-1. Οι Ολλανδοί από την άλλη αποκλείστηκαν στην φάση των «16» γνωρίζοντας την ήττα με 1-0 από την Πορτογαλία σε ένα ματς που έμεινε στην ιστορία ως η «Μάχη της Νυρεμβέργης», αφού «σημαδεύτηκε» από τέσσερις αποβολές, με αμφότερες τις ομάδες να ολοκληρώνουν με 9 παίκτες το ματς.
O «ήρωας» Ρομέρο και ο «μοιραίος» Σνάιντερ έστειλαν σε «πικρό» τελικό την Αργεντινή
Τελευταία συνάντηση τους ήταν στις 9 Ιουλίου 2014 στο Σάο Πάουλο με φόντο τον μεγάλο τελικό του Μαρακανά. Ήταν η πρώτη φορά που βρίσκονταν σε έναν ημιτελικό, που ήταν η μόνη φάση στην οποία δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Το ματς θύμιζε... σκάκι, οι ευκαιρίς ήταν μετρημένες, αφού η Ολλανδία βρήκε τρόπο να σταματήσει Μέσι και Ντι Μαρία, ενώ ο Ρόμπεν ήταν ο «μοιραίος» χάνοντας τις μεγαλύτερες ευκαιρίες στα 120 λεπτά της «λευκής» ισοπαλίας και έτσι πρόκριση θα κρινόταν στα πέναλτι.
Ο Λουίς Φαν Χάαλ, που ήταν και τότε στον πάγκο των «οράνιε», αυτή τη φορά δεν προχωρά σε αλλαγή τερματοφύλακα όπως είχε κάνει με την Κόστα Ρίκα, αντικαθιστώντας τον Σίλεσεν με τον Κρουλ, που απέκρουσε δύο εκτελέσεις και χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του. Η κίνησή του αποδείχθηκε λάθος, αφού την ώρα που Φλααρ και Σνάιντερ είδαν τον Ρομέρο να σταματά τις εκτελέσεις τους ο Σίλεσεν είδε την μπάλα στα δίχτυα του και στις τέσσερις εκτελέσεις των Αργεντίνων που πήραν την πρόκριση για τον τελικό, όπου βίωσαν τη απόλυτη πίκρα, αφού ηττήθηκαν 1-0 από την Γερμανία με γκολ του Μάριο Γκέτσε στο 114' της παράτασης, την ώρα που η Ολλανδία νικούσε 3-0 την οικοδέσποινα Βραζιλία στον τελικό της... παρηγοριάς παίρνοντας την τρίτη θέση.
