Εμπαπέ: Η συγκινητική αναφορά στα θύματα του 2015
Δέκα χρόνια έπειτα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που άφησαν πίσω τους 130 νεκρούς, η Γαλλία υποδέχεται την Τετάρτη (13/11, 21:45) την Ουκρανία.Με αφορμή αυτήν τη «μαύρη» επέτειο, ο Κιλιάν Εμπαπέ προέβη σε μία συγκινητική κατάθεση ψυχής, μιλώντας στη συνέντευξη Τύπου εν όψει της αναμέτρησης του «Παρκ ντε Πρενς».
Υπενθυμίζεται ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις είχαν γίνει στο Παρίσι, ενώ την ίδια ώρα διεξαγόταν φιλικός αγώνας μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Ιδού όσα ανέφερε:
«Πριν ξεκινήσει η συνέντευξη θα ήθελα να πω μερικά λόγια εκ μέρους ολόκληρης της γαλλικής ομάδας, των παικτών, του τεχνικού επιτελείου και όλων όσοι συμμετέχουν, γιατί δεν ξέρω αν όλοι θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν για αυτό αύριο.
Όλοι γνωρίζουν πόσο ιδιαίτερη είναι η αυριανή ημέρα, όχι όμως με την καλή έννοια. Θέλουμε λοιπόν να εκφράσουμε τις σκέψεις μας προς όλους εκείνους που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, που επλήγησαν, τραυματίστηκαν, είτε σωματικά είτε ψυχικά.
Αύριο θα προσπαθήσουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, κατά τη διάρκεια του αγώνα προσπαθώντας να φέρουμε ένα χαμόγελο στα πρόσωπα όσων θα έρθουν στο γήπεδο, παρόλο που γνωρίζουμε ότι δεν είναι χαρούμενη μέρα.
Θέλουμε να δείξουμε στους Γάλλους ότι, παρόλο που διακυβεύεται η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, υπάρχουν πράγματα πολύ πιο σημαντικά. Η τιμητική αναφορά εκείνης της ημέρας, που δυστυχώς έχει μείνει στην ιστορία, είναι μέρος αυτών των σημαντικών πραγμάτων και εμείς δεν είμαστε αποκομμένοι από αυτήν.
Έτσι, θέλαμε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας προς όλους τους Γάλλους και όλες τις Γαλλίδες. Εκείνη την ημέρα ήμουν στο Μονακό. Παρακολουθούσα τον αγώνα όπως όλοι οι υπόλοιποι και μετά έμαθα τα νέα, όπως όλοι.
Νομίζω πως διαδόθηκαν πολύ γρήγορα. Υπήρξε και φόβος γιατί οι επιθέσεις έγιναν κοντά στο σπίτι μου και τότε οι γονείς μου ζούσαν ακόμη στο Μποντί. Οπότε σκέφτεσαι, δεν ξέρεις τι συμβαίνει, τηλεφωνείς στους δικούς σου ανθρώπους και μετά βλέπεις τις φρικαλεότητες που εκτυλίσσονται.
Πρέπει να νιώσεις συμπόνοια, πρέπει να νιώσεις λύπη. Και πάνω απ’ όλα εύχεσαι να σταματήσει γιατί δεν ήξερες πότε θα τελείωνε. Ήταν μία τρομερή στιγμή και νομίζω πως όλοι ένιωσαν πως επηρεάστηκαν από ένα τέτοιο γεγονός. Δέκα χρόνια μετά, όπως είπα, είναι κάτι ιδιαίτερο, όχι με καλό τρόπο δυστυχώς αλλά παραμένει ιδιαίτερο.
Θα προσπαθήσουμε όπως ανέφερα να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, σε όλους όσοι τραυματίστηκαν, τραυματίστηκαν ψυχικά, επηρεάστηκαν από αυτό το τραγικό γεγονός. Και μετά θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, ώστε η μέρα να είναι όσο το δυνατόν πιο υποφερτή για όσους επλήγησαν πραγματικά.
Και ύστερα, δυστυχώς, θα πρέπει να επιστρέψουμε στη δουλειά μας το βράδυ, να παίξουμε και να προσπαθήσουμε να δώσουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας».