Όταν μια… παρέα γράφει ιστορία
- Κώστας Καραγιαννόπουλος
- 13/5/2013 16:46
Γράφει ο Κώστας Καραγιαννόπουλος
Μια ομάδα που για ακόμα μια φορά είχε βαφτιστεί αουτσάιντερ, δίνοντας ωστόσο απαντήσεις στο παρκέ, έβαλε τα… γυαλιά στους καλοπληρωμένους αντιπάλους της και έκανε όλη την μπασκετική Ευρώπη να υποκλιθεί στο μεγαλείο της. Αυτή την φορά όχι με ένα καλάθι στο τέλος του χρόνου, αλλά διαλύοντας το ακλόνητο φαβορί, ΤΣΣΚΑ με 17 πόντους στον ημιτελικό, και ρίχνοντας 100άρα στην Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό, όταν στο πρώτο δεκάλεπτο βρίσκονταν στη… κόλαση του -17 και με μόλις 10 πόντους συγκομιδή (!)
Αυτή η ομάδα δεν έχει ταβάνι και φαίνεται! Πέρσι κάναμε λόγο για τα «τρομερά μωρά» του Ντούσαν Ίβκοβιτς που αμφισβήτησαν το οποιoδήποτε προγνωστικό, και με καρδιά νικητή έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης, ρίχνοντας στο καναβάτσο ομάδες-φαβορί όπως η Μπαρτσελόνα και η ΤΣΣΚΑ.
Ωστόσο ο Έλληνας προπονητής βρήκε στα χέρια του μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μια ΠΑΡΕΑ ταλαντούχων παιδιών που έχουν μάθει από την πρώτη στιγμή της καριέρας τους τις έννοιες της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας για το καλό της ομάδας! Και αυτή ήταν και είναι η συνταγή επιτυχίας για τον μπασκετικό Ολυμπιακό αυτά τα δύο χρόνια.
Τα νέα παιδιά που ήρθαν, «εγκλιματίστηκαν» αμέσως στο κλίμα και έγιναν και αυτά μέλος αυτής της ομάδας-παρέας που έχει γίνει πλέον φόβητρο για κάθε Ευρωπαϊκό σύλλογο. Με την σειρά του, ο Μπαρτζώκας αμφισβητήθηκε –όπως αναμενόταν- από πολλούς, ωστόσο ο ίδιος φρόντισε σοφά να σκύψει το κεφάλι και να απαντήσει όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με μεγάλες πράξεις, και βάζοντας την προσωπική του πινελιά στο μοντέλο του Ίβκοβιτς, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα ξανά στην κορυφή, καταφέρνοντας παράλληλα να γίνει ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά τη Euroleague.
Τα ονόματα και τα μεγάλα συμβόλαια αντικαταστάθηκαν από ελληνόπουλα «διψασμένα» για διακρίσεις -παρά το νεαρό της ηλικίας τους- , αλλά και με ξένους χωρίς πλούσια βιογραφικά, αλλά με τιμιότητα με και πάθος να αποδείξουν τι αξίζουν, ιδρώνοντας με όλη τη σημασία τη έννοιας τη φανέλα της ομάδας, παρότι οι απολαβές τους άγγιζαν το 1/3 σε σχέση με αυτές που απολάμβαναν παίκτες της προηγούμενες διετίας στον σύλλογο.
Το μοντέλο των Αγγελόπουλων πέτυχε και δίνει περίτρανα μαθήματα σε ομάδες τις Ρωσίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και κυρίως της Τουρκίας που κάθε χρόνο δίνουν μάχη για το πoια θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα το καλοκαίρι, για να τα δουν στο τέλος να καταλήγουν στο… Βόσπορο.
Ο Λαρισαίος γκαρντ άκουσε πολλά όταν αποχώρησε το 2010 από τον Παναθηναϊκό, ωστόσο στον Ολυμπιακό βρήκε τη μπασκετική του Ιθάκη. Την ομάδα που θα μπορούσε να την πάρει από το χέρι ως αρχηγός, και να την οδηγήσει σε ένδοξες και μεγάλες επιτυχίες.
Και μετά το περσινό κατόρθωμα στην Πόλη, ο ίδιος τα κατάφερε ξανά, και με βροντερό παρόν στο 2ο ημίχρονο του τελικού, σημειώνοντας 22 πόντους με καθοριστικά καλάθια, έδειξε γιατί κάθε καλοδουλεμένη ομάδα χρειάζεται τον αρχηγό της.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, έγραψε ξανά ιστορία η οποία δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί από κανέναν. Το τελικό 100-88 στον τελικό της 02 Arena, έφερε το όνομα του στις πιο πετυχημένες ομάδες του θεσμού, καταφέρνοντας παράλληλα να κάνει το back-to-back, κάτι που έχουν πετύχει στο παρελθόν (σε ιστορία των Final 4) μόνο η θρυλική Γιουγκοπλάστικα και η μεγάλη Μακάμπι. Και έπεται συνέχεια…
Υ.Σ Μπορεί (και) το ελληνικό μπάσκετ να βρίσκεται σε περίοδο κρίσης, ωστόσο ομάδες όπως ο Oλυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, καταφέρνουν ακόμα και σε τέτοιες εποχές να πρωταγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, μοιράζοντας χαμόγελα και ελπίδες, σε μια εποχή που ο Έλληνας το έχει ανάγκη πιο πολύ από ποτέ! Και αυτό είναι το πιο σημαντικό...
