Το ντέρμπι Βιαρέτζιο-Λουτσέζε και η πρώτη αθλητική ανθρωποκτονία στην Ιταλία
- Κώστας Καραγιαννόπουλος
- 12/11/2025 13:04
Στις αρχές του 1920, το ποδόσφαιρο είχε ήδη ριζώσει στην Τοσκάνη. Η Βιαρέτζιο διέθετε μια νεανική, ενθουσιώδη ομάδα, και οι οπαδοί της περιοχής την αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Η Λουτσέζε, από την άλλη, ήταν η ιστορική δύναμη της περιοχής. Οι δύο πόλεις —μόλις 20 χλμ. μακριά— είχαν ήδη κοινωνική και πολιτική αντιπαλότητα, που αποτυπώθηκε και στο γήπεδο.Η ιστορική αντιπαλότητα μεταξύ Βιαρέτζιο και Λουτσέζε φούντωσε ένα κυριακάτικο απόγευμα πριν από 105 χρόνια, στις 2 Μαΐου 1920. Κατά τη διάρκεια ενός φιλικού τουρνουά μετά το φινάλε της σεζόν, παιζόταν ο επαναληπτικός αγώνας ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Το πρώτο παιχνίδι είχε τελειώσει 2-1 υπέρ της Λουτσέζε και η εχθρική συμπεριφορά των φιλάθλων της κατά της ομάδας της Βιαρέτζιο είχε δημιουργήσει μεγάλη ένταση εν όψει της ρεβάνς. Η κατάσταση μύριζε… μπαρούτι και είναι ενδεικτικό ότι οι αστυνομικές αρχές είχαν προειδοποιήσει τους οπαδούς της Λουτσέζε να μην ακολουθήσουν την ομάδα στο Βιαρέτζιο.
Ο ορισμός του διαιτητή Ροσίνι, κάτοικος από την Λούκκα που έχει έδρα η Λουτσέζε, ήταν σα λάδι στη φωτιά. Ο ορισμός επόπτη γραμμής από το Βιαρέτζιο, τον ήρωα πολέμου Αουγκούστο Μοργκάντι, ήταν μια προσπάθεια… να επέλθει ισορροπία.
Στα τελευταία λεπτά του επαναληπτικού, το σκορ ήταν 2-2, όταν μια απόφαση του διαιτητή Ροσίνι πυροδότησε οργή μεταξύ των οπαδών της γηπεδούχου ομάδας. Ακολούθησε συμπλοκή μεταξύ των παικτών, οι 400 οπαδοί στις κερκίδες έσπασαν τους φράχτες και ξέσπασαν σοβαρά επεισόδια στο χορτάρι. Οι αρχές επιβολής του νόμου προσπάθησαν να αποτρέψουν περαιτέρω κλιμάκωση, αλλά μέσα στη σύγχυση, ένας πυροβολισμός από τον καραμπινιέρο Νατάλε Ντε Τζούστι χτύπησε τον επόπτη γραμμών, Αουγκούστο Μοργκάντι, στο πρόσωπο (σ.σ. άλλα δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν στο λαιμό). Πέθανε λίγο αργότερα. Ήταν η πρώτη περίπτωση ανθρωποκτονίας στον αθλητισμό στην Ιταλία. Μια τραγική σελίδα στην ιστορία του calcio.
Οι «Κόκκινες Μέρες του Βιαρέτζιο»
Η κατάσταση κλιμακώθηκε μέσα σε λίγες ώρες προκαλώντας κοινωνική έκρηξη. Γυναίκες και άνδρες πολιόρκησαν τον στρατώνα, κατέλαβαν τον σταθμό και ανάγκασαν το κλείσιμο όλων των επιχειρήσεων. Ήταν η σπίθα που πυροδότησε την κοινωνική οργή που σιγόβραζε πλατιά ανάμεσα στον πληθυσμό του Βιαρέτζιο στο διάστημα της Ερυθράς Διετίας. Οι εξεγερμένοι σκόπευαν να «κάνουν όπως στη Ρωσία», δηλαδή να προχωρήσουν την προλεταριακή επανάσταση.
Οι καραμπινιέρηδες υποχώρησαν, κυνηγημένοι από ένα απειλητικό πλήθος, ενώ οι παίκτες της Λουτσέζε και οι οπαδοί της, αφού κατέφυγαν αρχικά στα αποδυτήρια, εγκατέλειψαν την πόλη και έφτασαν στη Μασσαρόζα (ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Λούκκα) με τα πόδια. Ένα εξαγριωμένο πλήθος πήγε στους στρατώνες των καραμπινιέρων και άρχισε να τους πολιορκεί. Εν τω μεταξύ, άλλοι διαδηλωτές είχαν λεηλατήσει το σκοπευτήριο, όπου κατέλαβαν περίπου τριάντα τουφέκια, και στη συνέχεια, γύρω στις 8:30 μ.μ., εισέβαλαν στους στρατώνες του 32ου Πυροβολικού όπου αφόπλισαν τους παρόντες στρατιώτες!
Μέχρι το βράδυ, η πόλη βρισκόταν πλέον στα χέρια των διαδηλωτών, οι οποίοι συμβολικά ανακήρυξαν τη «Δημοκρατία του Βιαρέτζιο» σε μια εποχή που η Ιταλία βρισκόταν υπό Βασιλεία. Η κοινωνική αυτή εξέγερση πέρασε στην ιστορία ως οι «κόκκινες μέρες του Βιαρέτζιο».
Η εξέγερση διήρκησε τρεις μέρες, μέχρι τις 4 Μαΐου οπότε η κυβέρνηση επέβαλε στρατιωτικό νόμο και εισήγαγε στρατιωτικές δυνάμεις για να αποκαταστήσει την τάξη. Ξεκίνησαν δίκες, τόσο για τους διαδηλωτές όσο και για τους καραμπινιέρους που συμμετείχαν στη σύγκρουση. Οι κατηγορίες εναντίον των πολιτών αποσύρθηκαν, αλλά ορισμένοι στρατηγοί αναγκάστηκαν να παραιτηθούν. Ο Ντε Τζούστι, ο δράστης, δεν καταδικάστηκε. Η απόφαση των δικαστών ήταν σαφής: αυτοάμυνα. Μια απόφαση που αντέκρουσε την αρχική αναπαράσταση του περιστατικού που στάλθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών στις 10 Μαΐου, το οποίο ανέφερε με ακρίβεια ότι «πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό χωρίς σύγκρουση μεταξύ του πληθυσμού και των Καραμπινιέρων, και η πρόκληση και η αυτοάμυνα αποκλείστηκαν». Επιπλέον, ο ίδιος ο αξιωματικός έλαβε πίσω το ποσό των 1.200 λιρών, το οποίο είχε δαπανήσει για τα δικηγορικά έξοδα του δικηγόρου του, Βιγιέλα της Φλωρεντίας.
Σήμερα, εκεί που βρισκόταν κάποτε το στάδιο Βίλα Ριγκούτι, υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα. Η πλατεία στο σημείο μετονομάστηκε σε «2 Μαΐου 1920». Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να τιμήσουν τον άνθρωπο που σκοτώθηκε στην πρώτη δολοφονία που σχετίζεται με τον αθλητισμό στην Ιταλία.
Όταν οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν ξανά μετά από 14 χρόνια, στις 15 Οκτωβρίου στο τοπικό πρωτάθλημα της Τοσκάνης, οι οπαδοί της Βιαρέτζιο άνοιξαν ένα μακρύ πανό: «2 Μαΐου 1920, το Βιαρέτζιο δεν ξεχνά ποτέ».
Σήμερα, Βιαρέτζιο και Λουτσέζε θα αναμετρηθούν ξανά στα προημιτελικά του Κυπέλλου Τοσκάνης. Ένα ζευγάρι μεταξύ δύο ερασιτεχνικών ομάδων που συνοδεύεται από ιστορία πάνω από έναν αιώνα και αποδεικνύει ότι το πάθος για το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει σπίθα για κοινωνική εξέγερση.
Περισσότερες ειδήσεις
12/11/2025 12:54
Ο Μόντριτς θέλει να παίξει και τη νέα σεζόν στη Μίλαν
12/11/2025 12:24
Η Μπάγερν επεκτείνει τα συμβόλαια τριών παικτών της
Πείτε τη γνώμη σας: