Σε όλη την καριέρα μου είχα κατάθλιψη. Έκανα κάτι για αυτό; Όχι. Είχα προσαρμοστεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Έλεγα ψέματα στον εαυτό μου και στους άλλους, επειδή η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να ακούσει όσα είχα να πω. Ήξερα ότι μού έλεγα ψέματα αλλά φρόντιζα αυτά τα συναισθήματα να μη βγαίνουν προς τα έξω, έβαζα την κάπα μου.

Για να κατανοήσεις το άτομο που έγινα πρέπει να γυρίσεις πίσω όταν ήμουν νέος. Όταν ήμουν παιδί δεν έπαιρνα στοργή. Όταν ο πατέρας μου με αγκάλιασε το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: "αυτό το μωρό θα είναι ένας απίστευτος ποδοσφαιριστής". Με διαμόρφωσε, ήταν σκληρός.

Πάντα είχα τον φόβο και την πίεση να ευχαριστήσω τους άλλους με το ποδόσφαιρό μου και τα χρήματά μου, μέχρι που μια μέρα η γυναίκα μου και τα παιδιά μου άρχισαν να κλαίνε για αυτό που είμαι. Και μετά νιώθεις άνθρωπος. Είπα ψέματα για πολύ καιρό γιατί η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να ακούσει αυτά που είχα να πω