Σαργκάνης: «Άξιζε κάτι καλύτερο στο Τορίνο ο Ολυμπιακός»
- Κώστας Καραγιαννόπουλος
- 9/11/2014 19:11
Σε συνέντευξη του στο agones.gr και τον Κώστα Καραγιαννόπουλο, ο Νίκος Σαργκάνης, κατά πολλούς ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας όλων των εποχών, χαρακτήρισε άτυχο τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με τη Γιουβέντους στην Ιταλία, τόνισε πως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν καθιερωθεί στις μεγάλες ομάδες που διεκδικούν πράγματα για τον ελληνικό χώρο αν και πρόσθεσε πως θα είναι άθλος εφόσον η ομάδα καταφέρει να αποκλείσει μία εκ των Γιουβέντους, Ατλέτικο στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Το «φάντομ» του ελληνικού ποδοσφαίρου σχολίασε επίσης την πορεία της Εθνικής στα προκριματικά του Euro, αναφέρθηκε στους Έλληνες τερματοφύλακες και μοιράστηκε μαζί μας μερικές στιγμές από την πλούσια καριέρα του. Από τον Ηλυσιακό, στην πορεία του με την Καστορία, το ιστορικό παιχνίδι στη Κοπεγχάγη με την Εθνική, μέχρι και τον αγώνα με τον Αθηναικό στο «Όλντ Τράφορντ».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Σαργκάνη στο agones.gr:
«Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν άτυχος. Δυστυχώς εάν δεν έχεις τύχη δεν μπορείς να πας πουθενά. Λέμε όμως ότι τον καλό τον ακολουθεί η νίκη. Νομίζω ότι άξιζε ένα καλύτερο αποτέλεσμα».
Για ακόμα μια χρονιά ο Ολυμπιακός παρουσιάζει ένα εξαιρετικό ευρωπαϊκό πρόσωπο. Δείχνει πως δεν φοβάται σε έδρες μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων και ότι έχει ανέβει επίπεδο στην Ευρώπη:
«Σίγουρα η πορεία του Ολυμπιακού δείχνει πολλά πράγματα. Ότι έχει ξεφύγει από το κατεστημένο, αυτό που λέγαμε ότι άντε αν τυχόν μπορούμε να μπούμε στους «16». Ο Ολυμπιακός με την οργάνωση που έχει και γενικά με τον τρόπο που λειτουργεί, έχει καθιερωθεί πιστεύω στις μεγάλες ομάδες που διεκδικούν πράγματα για τον ελληνικό χώρο. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα γιατί μην ξεχνάμε, έχει κερδίσει τις τρεις πρωταθλήτριες (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία). Δεν είναι λίγο πράγμα…»
Η ομάδα του Μίτσελ έβαλε δύο γκολ στο Τορίνο χωρίς να έχει σε καλή βραδιά τους Μήτρογλου και Τσόρι, δύο ποδοσφαιριστές πολύ βασικούς στο επιθετικό κομμάτι της. Θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα εάν οι δύο άσοι είχαν πιο καταλυτική παρουσία στο παιχνίδι;
«Είναι δύο παίκτες-κλειδιά για τον Ολυμπιακό και η ομάδα περιμένει πολλά από αυτούς. Και οι δύο δείξανε σημάδια κόπωσης και περισσότερο ο Μήτρογλου, ο οποίος δεν έχει έρθει έτσι όπως τον περιμέναμε. Όλη αυτή η διαδικασία, η ταλαιπωρία με τραυματισμούς, την αλλαγή ομάδας, του έχουν αλλάξει το ρυθμό με αποτέλεσμα να μην παρουσιάζει τον καλό του εαυτό, αυτόν που ξέραμε. Από’ κει και πέρα νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έχει ικανούς παίκτες για να μπορεί να αντικαταστήσει και τους δύο. Το ρόστερ του είναι τόσο καλό που οι διαφορές είναι μικρές»
«Θα πρέπει να βλέπουν με καλό μάτι στην Εθνική Ισπανίας την περίπτωση του Ρομπέρτο»
Δεν θα μπορούσα φυσικά να μην σας ρωτήσω για τον Ρομπέρτο, ο οποίος έφτασε τις τρεις αποκρούσεις πέναλτι σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Πιστεύετε ότι ο Ισπανός αξίζει μια θέση στην Εθνική Ισπανίας;
«Έχω αναφερθεί ξανά για τον Ρομπέρτο. Είναι ένας πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας, που βέβαια και αυτόν τον ακολουθεί η τύχη. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι και να μην έχει τραυματισμούς που είναι το σημαντικότερο. Θα πρέπει να βλέπουνε και στην Εθνική Ισπανίας με καλό μάτι την περίπτωση του Ρομπέρτο. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα που πρέπει να προβληματιστούν περισσότερο στον Ολυμπιακό. Το θέμα της επικοινωνίας με την άμυνα και γενικότερα την αμυντική λειτουργία. Βλέπω ότι εκεί δεν πάνε καλά. Είναι καθαρά επικοινωνιακό κομμάτι και πρέπει να προσεχθεί γιατί φαίνεται ότι είναι λάθος του τερματοφύλακα. Είναι θέμα επικοινωνίας..»
Το πέναλτι που απόκρουσε ο Ρομπέρτο ίσως αποδειχθεί καθοριστικό για τον Ολυμπιακό σε περίπτωση ισοβαθμίας με την Γιουβέντους. Πιστεύετε ότι οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να προκριθούν στους «16» και πως βλέπετε το παιχνίδι με την Ατλέτικο;
«Έχει δείξει ότι μπορεί. Όμως η Ατλέτικο στην έδρα της δεν θα είναι αυτή που ήταν στο «Καραϊσκάκη». Υπάρχουν πιθανότητες και αυτό που θα πρέπει να προσέξουνε είναι να είναι πιο συγκεντρωμένοι, να κοιτάξουν ξεχωριστά το πρωτάθλημα με την Ευρώπη. Θα είναι όμως άθλος να βγάλουν μία από τις δύο ομάδες (Ατλέτικο, Γιουβέντους) εκτός»
Πως εξηγείτε τα δύο διαφορετικά πρόσωπα που παρουσιάζει η ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη;
«Σίγουρα, όταν κάνεις αυτό το ροτέισον, πολλές αλλαγές, αποσυντονίζεις την ομάδα. Ο Ολυμπιακός νομίζω δεν έχει παίξει με πλήρη ομάδα από την αρχή της σεζόν. Νομίζω ότι εκεί εστιάζεται το πρόβλημα. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι περισσότερο ο Ολυμπιακός έχει ρίξει το βάρος στην Ευρώπη παρά στο ελληνικό πρωτάθλημα»
Για τη φετινή πορεία του ΠΑΟΚ και εάν ο Ολυμπιακός παραμένει το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα:
«Ο ΠΑΟΚ φαίνεται αποφασισμένος να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από τις άλλες χρονιές. Ο Ολυμπιακός έχει τον ΠΑΟΚ στο «Καραϊσκάκη», ντέρμπι που θα είναι καθοριστικό. Όποιος έχει τις λιγότερες απώλειες, αυτός θα είναι ο πρωταθλητής».
«Τεράστια αυτά που έχει πετύχει η Εθνική, χρειάζεται υπομονή από τον κόσμο»
Λίγους μήνες μετά την ιστορική πορεία μας στο Μουντιάλ, η Ελλάδα βρίσκεται από το ξεκίνημα σε πολύ δύσκολη θέση για την πρόκριση στα τελικά του Euro. Τι πιστεύεται πως φταίει για την κακή εικόνα της ομάδας; Μπορούμε να προκριθούμε;
«Αρχικά να πω ότι αυτά που έχει πετύχει η Εθνική ομάδα, είναι τεράστια. Οι απαιτήσεις του κόσμου έγιναν μεγάλες πια, γιατί μετά την κατάκτηση του Euro, είμαστε συνέχεια στις μεγάλες διοργανώσεις. Ίσως να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ότι θα έρθουν και τα άσχημα αποτελέσματα. Ο κόσμος πρέπει να δείξει υπομονή και δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι είμαστε στις μεγάλες δυνάμεις του ποδοσφαίρου.
Οι πολλές αλλαγές που έχουν γίνει, η κόπωση που υπάρχει στα παιδιά με το Μουντιάλ και τις πολλές υποχρεώσεις τους στους συλλόγους, έχουν επηρεάσει την πορεία της Εθνικής. Δεν είναι τόσο «φρέσκοι» για να μπορούν να προσφέρουν τόσα πράγματα. Υπάρχουν βέβαια ελπίδες, έχουμε 7 παιχνίδια ακόμα. Νομίζω ότι θα στραβοπατήσουνε οι άλλες ομάδες».
Για τους τερματοφύλακες της Εθνικής:
«Ο Καρνέζης έχει πάρει θέση βασικού στην Ουντινέζε, που δεν είναι μικρή ομάδα στην Ιταλία, και τα πηγαίνει πολύ καλά. Ο Γλύκος βοηθάει τον ΠΑΟΚ για να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Ο Καπίνο είναι μεν στη Μάιντς αλλά δεν χρησιμοποιείται ακόμα. Αυτοί υπάρχουν και δικαιολογημένα βρίσκονται στην Εθνική ομάδα».
Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στους Έλληνες τερματοφύλακες. Τη φετινή σεζόν μόλις 6-7 ομάδες, λιγότερες από τις μισές της Σούπερ Λιγκ, έχουν Έλληνα γκολκίπερ με σταθερή παρουσία στην βασική ενδεκάδα. Είναι όντως τόσο καλύτεροι οι ξένοι;
«Είναι άσχημο γιατί φτάνουμε σε εποχές που από τους 18 τερματοφύλακες στο εθνικό μας πρωτάθλημα παίζανε 12 ξένοι. Δεν είναι το καλύτερο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν μια σταθερή απόδοση. Ένας προπονητής ζητά περισσότερο μια σταθερή απόδοση του 7 και να μην είναι μία του 9 και την άλλη του 5. Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα γύρω απ’ τους τερματοφύλακες, γι’ αυτό και αγωνίζονται και λίγοι»
«Είναι πρόκληση το εξωτερικό»
Για την απόφαση νεαρών Ελλήνων τερματοφυλάκων (Καπίνο, Διούδης, Λάμπρου κ.α) να συνεχίσουν την καριέρα τους στο εξωτερικό:
Πριν μερικούς μήνες γινόταν συζήτηση για το αν θα πρέπει να δημιουργηθούν Β’ ομάδες. Πιστεύετε θα βοηθούσε τους νεαρούς τερματοφύλακες:
«Όχι μόνο τους τερματοφύλακες αλλά όλα τα παιδιά, εάν τυχόν γινότανε ένα πρωτάθλημα με Β’ ομάδες όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Αυτός που προέρχεται από έναν τραυματισμό, είναι ντεφορμέ ή για κάποιο άλλο λόγο βρίσκεται εκτός ομάδας, μέσα από αυτούς τους αγώνες μπορεί ο προπονητής να βλέπει σε τι κατάσταση βρίσκεται ο καθένας και να ανοίγει την πόρτα για να μπαίνει στην πρώτη ομάδα. Το υιοθετώ και εγώ αυτό».
Η Καστορία την χρονιά που κατέκτησε το Κύπελλο διέθετε τρεις ικανούς γκολκίπερ (Σαργκάνης, Ερμείδης, Παρουσιάδης) Πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρχουν σε μία ομάδα σπουδαίοι τερματοφύλακες;
«Είναι καλό αλλά και πρόβλημα... Όταν έχει μια καλή απόδοση ο βασικός τερματοφύλακας, οι άλλοι δύο περιμένουν πότε δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί για να πάρουν τη θέση του. Υπάρχουν κάποια παιχνίδια Κυπέλλου για να παίζει ο δεύτερος. Αν είναι τρεις καλοί τερματοφύλακες, είναι καλό για την ομάδα αλλά παράλληλα δημιουργούνται προβλήματα και γκρίνιες γιατί όλοι θα θέλουν να αγωνίζονται… Τα έχω συναντήσει και εγώ πολλές φορές στην καριέρα μου. Σε όλες τις ομάδες που πέρασα, είχα καλούς τερματοφύλακες δίπλα μου. Δυστυχώς παίζει ένας, δεν μπορείς να τον αλλάξεις και να τον βάλεις π.χ δεξί μπακ ή αριστερό. Παίζει ένας και γι’ αυτό αυτή η θέση έχει τέτοιες δυσκολίες».
«Ο Βοσκόπουλος ήταν η αφορμή να γίνω τερματοφύλακας»
Πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;
«Όπως όλα τα παιδιά, και εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο. Έπαιζα δεξί μπακ. Κάποια στιγμή πήγα στον Ηλυσιακό και υπέγραψα δελτίο. Παίζαμε ένα τοπικό ντέρμπι με τη Καισαριανή, κερδίζαμε 2-0 όμως κάποια στιγμή τρώμε ένα απίστευτα εύκολο γκολ και είδα τον τερματοφύλακα να τραγουδάει το «Αδέρφια, αλήτες πουλιά» του Βοσκόπουλου. Ο Θανάσης ήταν λάτρης του Βοσκόπουλου. Του λέω «ρε Θανάση πρόσεχε κτλ», εκείνος... τίποτα. Τελικά μας ισοφαρίσανε και την Δευτέρα πήγα στην προπόνηση όπου είπα στον συγχωρημένο τον Χρήστο τον Ρίμπα να παίξω εγώ στο τέρμα. Είχε τις αντιρρήσεις του αλλά με έβαλε. Έκατσα, ούτε γάντια, ούτε προφυλάξεις. Έγινα σαν… αρνί σφαγμένο από τα αίματα. Κάτι είδε όμως ο άνθρωπος και σε τρεις μήνες πρωτόπαιξα τερματοφύλακας.
Σε έξι μήνες με κάλεσαν στην Μεικτή Αθηνών, πήγαμε στην Κίνα το 1975 νομίζω και παίξαμε τρία παιχνίδια όπου απέκτησα αρκετές εμπειρίες. Έπαιξα έπειτα βασικός στον Ηλυσιακό στη Β’ Εθνική. Στη συνέχεια με πήρε η Καστορία κτλ. Όλα ήταν από σύμπτωση, δεν ήταν σχεδιασμένο. Από μία επιμονή δική μου και μία καλή απόφαση του Χρήστου Ρίμπα, που του χρωστάω πολλά, έγινε αυτό που έχει γίνει...»
Πως ζει ένας τερματοφύλακας το παιχνίδι;
«Αρχικά ένας τερματοφύλακας θα πρέπει μπαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο να έχει πολύ ζεστή μύτη και κρύα καρδιά. Δηλαδή να είναι ζεσταμένος, αλλά η καρδιά του να είναι κρύα. Να μπορεί να δεχθεί οποιοδήποτε λάθος είναι πιθανό να γίνει στο παιχνίδι. Η διαχείριση δεν είναι πολύ εύκολη, αλλά από θέμα εμπειρίας και με τον καιρό να περνάει, βλέπεις ότι δεν συγχωρείται το λάθος. Αυτό είναι το σημαντικότερο».
Ποιο ήταν το πιο εγκωμιαστικό σχόλιο που θυμάστε από ξένο προπονητή;
«Υπήρχαν χρονιές που οι εφημερίδες γράφανε όλο το χρόνο για μένα. Ο Γκόρσκι ήταν ένας άνθρωπος που για μένα ήταν σταθμός στην ιστορία μου. Είχε εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια. Και οπωσδήποτε ο Σεπ Πιόντεκ της Δανίας όταν έγινε αυτό το περιβόητο παιχνίδι με την Εθνική. Είπε στον συγχωρεμένο τον Παναγούλια ότι εσύ ήρθες με ένα αεροπλάνο εδώ και εμείς ήρθαμε με… νορμάλ παίκτες να παίξουμε».
«Μας την έκανε δώρο ο Θεός τη βραδιά στην Κοπεγχάγη»
«Στη Δανία, εγώ πίστευα ότι δεν θα με χρησιμοποιούσε. Όμως υπήρξε μια ατυχία του Πουπάκη και ο Παναγούλιας μου είπε: «παίζεις εσύ». Λέω εγώ: «γιατί να μην παίξω;» Δύσκολο παιχνίδι, εύκολο για μένα γιατί ήταν η πρώτη μου συμμετοχή και δεν είχα τι να χάσω. Παίζαμε με μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, με μεγάλους παίκτες. Ήταν μία βραδιά που μας την έκανε δώρο ο Θεός. Και με την δική μου απόδοση αλλά και γενικότερα με όλης της ομάδας. Πήραμε αυτό το αποτέλεσμα και πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να προκριθούμε στο Μουντιάλ. Δυστυχώς, οι Δανοί πήρανε το δεύτερο παιχνίδι και υπήρχαν και οι Σέρβοι που ήταν πολύ καλή ομάδα και τελικά αποκλειστήκαμε.
Παίξαμε και στο Γουέμπλει με την Αγγλία, και στη Δανία και στην Ουγγαρία καλά παιχνίδια. Η Εθνική μας ομάδα άξιζε να ακούγεται, ότι υπάρχουμε. Γιατί το παρελθόν, όταν δεχόμασταν 2-3 εκτός έδρας λέγαμε επιτυχία είναι. Η ψαλίδα ήταν πολύ ανοιχτή. Και από το 1980 και έπειτα «χτίζαμε», γίναμε γνωστοί στην Ευρώπη με τις επιτυχίες από το 79’ με το Euro. Κάναμε καλή πορεία, φτάναμε στη πηγή, αλλά δεν πίναμε νερό. Στη συνέχεια τα παιδιά που συνεχίσανε αποδείξανε πραγματικά ότι υπάρχει υλικό στην Ελλάδα για να πετύχει πράγματα με το εθνόσημο».
Για την θητεία του στην Καστορία και τον ρόλο που έπαιξε στην καριέρα του;
«Ήταν μία πάρα πολύ καλή εμπειρία για μένα το πέρασμα μου στην Καστορία και πολύ μεγάλη επιτυχία που αποφάσισα να πάω εκεί και δεν προτίμησα μεγάλο σύλλογο της Αθήνας όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ που με ήθελαν στις τάξεις τους. Δεν ξέρω τι θα γινότανε εάν έπαιρνα άλλη απόφαση. Μου δόθηκε και ο χρόνος να ασχοληθώ με αυτό που έκανα. Γιατί, ξέρεις, με τις παρέες στην Αθήνα ξεμυαλίζεσαι. Και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν καλή επιλογή να πάω στην Καστορία και να προσφέρουμε ότι δεν είχε προσφέρει μέχρι τότε η ομάδα».
«Αυτό το ταξίδι που έκανα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα δεν το άλλαζα με κανένα άλλο επάγγελμα»
«Εκτός ότι ήτανε άλλες εποχές, υπήρχε πάλι μεγάλη διαφορά δυναμικότητας. Πράγματι χάρηκα στο ξεκίνημα που άρχισα να παίζω στην Ευρώπη, γιατί είχα έναν πολύ μεγάλο αντίπαλο απέναντι μου και ήθελα να νιώσω αυτή την εμπειρία. Πιστεύω ότι τα πήγα πολύ καλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Το τελευταίο μου ευρωπαϊκό παιχνίδι με τον Αθηναϊκό στο «Ολντ Τράφορντ» ήταν το απόσταγμα όλων αυτών των χρόνων ότι δεν δεχθήκαμε γκολ και στα δύο παιχνίδια. Στην παράταση όμως δεν αντέξαμε, τραυματίστηκαν τα δύο σέντερ μπακ με τράβηγμα και θλάση. Δεν ξέρω εάν δικαιούμασταν να περάσουμε… Έχω να πω ότι ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο ταξίδι αυτό που έκανα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα με καλές και κακές στιγμές και δεν το άλλαζα με τίποτα, με κανένα άλλο επάγγελμα».
Η απόκρουση που θυμάται περισσότερο:
«Με τη Δανία στο σουτ του Σίμονσεν και με τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη στη κεφαλιά του Βλαστού. Ήτανε πράγματι δύο πολύ καλές αποκρούσεις. Εγώ θυμάμαι εξαιρετικές ή και καλύτερες στον Ηλυσιακό όπως μια κεφαλιά του Γεωργόπουλου που πήγαινε στο γάμα και την έβγαλα. Από άλλες αποκρούσεις, υπάρχουν πολλές, αλλά αυτή στην Κοπεγχάγη ξεχώρισε γιατί ήταν ευρωπαϊκή νίκη της Εθνικής και ακούστηκε περισσότερο. Πολύ καλή, αλλά νομίζω ότι έχω κάνει και καλύτερες».
Αλήθεια, τι σας είπε ο Σίμονσεν μετά το παιχνίδι:
«Τράβαγε τα μαλλιά του όταν έχασε αυτό το γκολ. Θυμάμαι, είχαμε πάει σε μια μπυραρία που ήταν και αυτός εκεί. Είχε σκύψει το κεφάλι, δεν τον γνώρισα γιατί είχαν πέσει τα μαλλιά στο πρόσωπο του. Είχαμε κάτσει δίπλα με τους συμπαίκτες μου να πιούμε μια μπύρα. Και όταν σηκώνει το κεφάλι και βλέπουμε τον Σίμονσεν, αυτός σάστισε, σαν να είδε εφιάλτη. Τι να πει ο άνθρωπος, εντάξει ήταν γι’ αυτούς ένα πολύ άτυχο αποτέλεσμα γιατί παίξανε καλύτερα. Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος».
«Σκέφτηκα να σταματήσω το ποδόσφαιρο …»
«Κόντευα να σταματήσω την καριέρα μου σε ένα παιχνίδι στη Χαλκίδα, ήταν τιμωρημένο το γήπεδο του Ολυμπιακού. Ολυμπιακός- Καβάλα στην Χαλκίδα. Κερδίζαμε 1-0 αλλά η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Είχαμε προπονητή τον Σενέκοβιτς, έναν εξαιρετικό άνθρωπο και προπονητή. Κοντά στο 85ο λεπτό γίνεται μια σέντρα από μακριά και βγαίνω και πιάνω τη μπάλα. Οι αμυντικοί και οι αντίπαλοι επιθετικοί είχαν γυρίσει πλάτες και φεύγανε. Ήμουν μόνος μου με τη μπάλα. Είχε βρέξει και είχε κάποιες λακκούβες το γήπεδο. Πέφτει το πόδι μέσα σε μία λακκούβα και ανοίγουν ενστικτωδώς τα χέρια μου. Η μπάλα χτυπάει στο γόνατο μου, στη συνέχεια στη μύτη του παπουτσιού και άρχιζε να κυλάει στη μεγάλη περιοχή. Και ο Παπαδόπουλος και ο Σαρανταδέκας, που ήταν το σέντερ φορ της Καβάλας, δεν είχανε πάρει χαμπάρι. Εάν τυχόν δεν φώναζε ο κόσμος, εγώ θα σηκωνόμουν να πιάσω τη μπάλα γιατί αυτοί απομακρύνονταν.
Με τις φωνές, προλαβαίνουν και οι δύο και βγαίνει ο Σαρανταδέκας, τρέχει και πλασάρει. Εκείνη τη στιγμή, εντάξει, μπορεί να δικαιολογώ τον κόσμο, όμως αυτός δεν δικαιολογεί εμένα γιατί μόνο εγώ ξέρω τι συνέβη και έγινε αυτή η άσχημη φάση στον αγώνα. Όμως βρίζανε τόσο πολύ που είχα αγανακτήσει και βγαίνοντας από το γήπεδο τους πέταξα τα γάντια. Εκείνη τη στιγμή ήμουν αποφασισμένος, εν βρασμώ ψυχής, να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ζήτησα έπειτα από τον Σενέκοβιτς να με αφήσει λίγο έξω. Όχι ότι έφταιγα εγώ που δεν παίρναμε καλά αποτελέσματα μαζί του. Η ομάδα δεν πήγαινε καλά, με αποκορύφωμα αυτή τη φάση…. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου».
Έχετε εκπληρώσει όλους τους στόχους σας ως ποδοσφαιριστής;
«Όχι, μου έλειπε αυτό που έκανε τα τελευταία χρόνια η Εθνική ομάδα. Να παίξω σε ένα Euro ή σε ένα Μουντιάλ. Αυτό δεν έγινε…»
«Ο προπονητής Ακαδημιών πρέπει να είναι ένας πολύ καλός παιδαγωγός»
Με τι ασχολείται σήμερα ο Νίκος Σαργκάνης;
«Εδώ και 13 χρόνια ασχολούμαι με το αθλητικό κέντρο το οποίο εκτός από την εκπαίδευση των τερματοφυλάκων που έχω εγώ με τους εκπαιδευτές μου, έχουμε την ομάδα του Ηνίοχου και τη σχολή χορού του Μεταξόπουλου που παρουσιάζει ένα τεράστιο έργο. Αυτά κάνουμε εδώ και 13 χρόνια και από φέτος, τώρα το 2014 είμαι στο προπονητικό τιμ της UEFA για τα διπλώματα τερματοφυλάκων στους προπονητές».
Πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος ενός προπονητή ακαδημιών, ο οποίος πρέπει να έχει παράλληλα το ρόλο του παιδαγωγού; Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των γονέων;
«Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο θέμα. Αντιμετωπίζουμε στην εκπαίδευση τι θέλουν πρώτα οι γονείς και μετά τα παιδιά. Γιατί παρεμβαίνουν στη δουλειά μας με το δικό τους τρόπο και κάνουν κακό. Είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο με τους γονείς… Φέρνω το παιδί μου για να διασκεδάσει, για να ψυχαγωγηθεί, για να εκτονωθεί. Όταν μπαίνει μέσα στο γήπεδο το παιδάκι και κλοτσάει καλά τη μπάλα, όλοι γίνονται προπονητές, βλέπουν το παιδί τους επενδυτικά. Σκέφτονται τι μπορεί να κάνει στη συνέχεια κτλ. Η κακή παρέμβαση που κάνουν με τον τρόπο τους, δημιουργεί πρόβλημα πρώτα στο παιδί και μετά στους εκπαιδευτές.
Εμείς με τα τόσα χρόνια εμπειρίας που έχουμε, γιατί εκτός από την ακαδημία εγώ είχα και μια καριέρα γύρω στα 7 χρόνια στα εκπαιδευτήρια Γείτονα και είχα να κάνω με χιλιάδες παιδιά, ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο το πως θα του πεις να κλοτσήσουν ή να πιάσουν τη μπάλα. Είναι ο τρόπος που θα του πεις και κατά πόσο μπορείς να προσεγγίσεις εσύ το παιδί για να πιστέψει αυτά που του λες. Στα λάθη τους πρέπει να προσέχεις πως θα τους μιλήσεις, πως θα τα πλησιάσεις στην απογοήτευση ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και λάθη και όλοι μπορούμε να τα κάνουμε.
Όλα αυτά είναι στο παιδαγωγικό κομμάτι, το οποίο δεν χρησιμοποιούν όλοι και νομίζουν ότι με τη δυνατή φωνή τα παιδιά θα τους ακούσουνε. Αντίθετα, εκείνη τη στιγμή τα παιδιά κλείνουν τα αυτιά. Δεν τα ανοίγουν για να ακούσουν τη βρισιά ή τον κακό τρόπο.
Άρα δηλαδή ο προπονητής πρέπει να είναι ένας πολύ καλός παιδαγωγός και ένας πολύ καλός προπονητής σε αυτές τις ηλικίες. Δεν έχει σχέση ένας προπονητής επαγγελματικής ομάδας με έναν προπονητή ακαδημιών. Μπορεί να έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, αλλά είναι άλλες ηλικίες. Εκεί είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις και ο τρόπος αντιμετώπισης. Ο τρόπος που εισπράττουν τα παιδιά αυτά που τους λες είναι πολύ διαφορετικό από τον επαγγελματία».
Ποια είναι η ηλικία ή το στάδιο που τα παιδιά πρέπει να μάθουν το πρωταθλητισμό;
«Δυστυχώς στην Ελλάδα οι προπονητές κρίνονται από τα αποτελέσματα και όχι στο πόσο καλή δουλειά κάνουν. Και βλέπεις από τις μικρές ηλικίες κυνηγάνε τα αποτελέσματα για να μην χάσουν το ψωμί τους. Όταν ο προπονητής λέει «εγώ κέρδισα αυτή την ομάδα», για μένα είναι αποτυχημένος. «Εμείς κερδίσαμε, αλλά και εμείς χάσαμε». Όχι «εσείς χάσατε και εγώ κέρδισα». Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα πρέπει να προσεχθεί. Ειδικότερα στις μικρές ηλικίες, να μην κοιτάνε τόσο τα αποτελέσματα. Αν έρθει η νίκη, καλώς, αλλά το σημαντικότερο είναι να μαθαίνουν σωστό ποδόσφαιρο τα παιδιά».
